"A stało się to wszystko, aby się wypełniło Słowo Pańskie

powiedziane przez Proroka: Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna,

któremu nadadzą imię Emmanuel, to znaczy Bóg z nami."

Mt 1.22-23

Wszystkim czytelnikom naszego bloga, a przede wszystkim kochanym znajomym i przyjaciołom, razem z Kingą życzymy zdrowych i radosnych świąt Bożego Narodzenia, spędzonych w ciepłej, rodzinnej atmosferze.

Niech za sprawą Nowonarodzonego w duszy każdego z nas nastanie pokój, szczęście i harmonia.

Wszystkim dzieciom,  tym malutkim i tym całkiem dużym moc prezentów pod choinką.

A w nadchodzącym Nowym Roku zdrowia, jak najwięcej sukcesów, jak najmniej zmartwień i spełnienia wszystkich, nawet najskrytszych marzeń.

Odbiór nagrody

Dzisiaj przedpołudnie Kinga spędziła w Nadleśnictwie siedleckim, będąc na uroczystym podsumowaniu konkursu i rozdaniu nagród. Na konkurs napłynęło 365 prac z przeszło 30 przedszkoli i szkół całego powiatu siedleckiego.
Kinga wróciła do domu nagrodzona piękną encyklopedią, puzzlami i oczywiście dyplomem:))

Weekend

Koniec tygodnia upłynął nam niezwykle szybko, bo i atrakcji było co niemiara. W piątek po południu z Kingą i Weroniką pojechałyśmy na wycieczkę zorganizowaną przez Gminny Ośrodek Kultury w Mordach. W rzeczy samej był to wyjazd bardzo "kulturalny". Na początek zwiedzanie Muzeum Diecezjalne gdzie oglądałyśmy zbiory sztuki sakralnej znalezionej i odkrytej na naszych terenach od XVI do XX wieku. Największą atrakcją jaką może poszczycić się nasze muzeum jest jedyny w Polsce obraz El Greco "Ekstaza św. Franciszka". Kingusia bardzo zaciekawiona oglądała wszelkie eksponaty i z uwagą słuchała opowieści przewodnika.
Później udałyśmy się do Centrum Kultury i Sztuki na balet P. Czajkowskiego Dziadek do orzechów. Byłam pełna obaw, że zmęczona , w wygodnym fotelu i w ciemności teatru po prostu zaśnie, ale całe widowisko bardzo jej się podobało. Zachwycająca muzyka, cudowne dekoracje, światła, aż wreszcie niesamowita choreografia i taniec artystów- wszystko to sprawiło, że oglądała z szeroko otwartymi oczami, a gdy na nią zerkałam uśmiechała się do mnie radośnie :)
W niedzielę całą rodziną pojechaliśmy na stowarzyszeniowe Mikołajki. Po części oficjalnej tradycyjnie, ( bo już po raz trzeci) przedstawienie pod tytułem " Kot w butach" zaprezentowały dzieci z zaprzyjaźnionego , węgrowskiego przedszkola. Potem był czas przeznaczony na zabawę przy muzyce. Kinga ochoczo ruszyła w tany. Kiedy wszyscy solidnie się zmęczyli, ponownie zasiedliśmy do kolejnego przedstawienia. Tym razem bajkę " Jaś i Małgosia" przygotowały panie przedszkolanki z siedleckiego przedszkola. Na koniec  w nastrój oczekiwania na św. Mikołaja wprowadziła wszystkich Kinga prezentując na scenie wierszyk, którego nauczyła się specjalnie na tę okazję. Nie mamy nagrania video z tej uroczystości, ale udostępniamy nagranie domowe Kinga mówi wierszyk
Dzieci zaczęły głośno wołać św. Mikołaja i wreszcie pojawił się z workami pełnymi prezentów.

6 grudnia to dzień, w którym dzieci zostają obdarowywane różnymi prezencikami. Kinga, jako grzeczne dziecko równiez na nie zasłużyła. Dodatkowo wczoraj dowiedziałysmy się, ze jako jedyna ze szkoły, zostałą laureatka konkursu plastycznego, organizowanego przez Nadleśnictwo w Siedlcach. Wiadomość bardzo nas ucieszyła, bo szczerze powiedziawszy nie liczyłyśmy na laury. Kinga zachęcona poprzednimi sukcesami z wielkim zapałem bierze udział we wszystkich"zawodach". Pilnie i sprawnie odrabia wszystkie lekcje, a potem z żelazną konsekwencją i cierpliwością lepi, wycina i wykleja swoje prace. W ten sposób doskonali zdolności manualne, ale przede wszystkim podbudowuje swoją samoocenę. Niewiele jest dziedzin, w których może być najlepszą.
Cóż, kiedy radość moja jest połowiczna. Zdaję sobie sprawę, że nasze drobne sukcesy są solą w oku niektórych rodziców. Rodziców dzieci, które nie brały udziału w konkursie, bądź nie miały szczęścia zostać nagrodzonymi. Może w tym tkwi sedno sprawy? Może Kinga jest niebywałą szczęściarą, tak jak miała szczęście dostać od losu jeden dodatkowy chromosom. Chromosom, który teraz decyduje o jej życiu i określa sposób w jaki jest postrzegana przez społeczeństwo.
My jednak, na przekór wszystkim złym i zawistnym ludziom będziemy udowadniać, że zespół Downa, to nie jest bariera nie do przeskoczenia. Jest poważną przeszkodą, którą jednak można ominąć i sprawić, że życie z takim dzieckiem może być radosne i szczęśliwe.

Podziękowanie za 1%

Czasem wdzięczność trudno jest ubrać w słowa...
Wtedy proste "dziękuję" zawiera wszystko co chcemy wyrazić.

Pragnę bardzo gorąco podziękować wszystkim, którzy włączyli się w akcję 1% dla Kingi.

Mam świadomość, że potrzebujących właśnie takiej pomocy jest wielu, dlatego tym bardziej jestem wdzięczna za okazane serce i zrozumienie.

Wpłaty zgromadzone na subkoncie pozwolą nam z optymizmem i w miarę bezstresowo zaplanować kilka przedsięwzięć, mających na celu wspomaganie rozwoju fizycznego i psychicznego mojego dziecka.

Ustawa o ochronie danych osobowych nie pozwala mi poznać nazwisk osób, które nam pomogły.Poniżej przedstawiam nazwy Urzędów Skarbowych, z których wpłynęły wpłaty 1%:

Siedlce, Warszawa Bielany, Łosice, Warszawa Praga, Pszczyna, Warszawa Wawer, Warszawa Targówek, Wodzisław Śląski, Warszawa Wola, Radom, Głogów, Gdynia, Warszawa Bemowo, Warszawa Mokotów, Otwock, Sosnowiec, Lubartów, Łuków, Legionowo, Radzyń Podlaski

Tabliczka mnożenia (na razie do 30) przypadła Kini do gustu. Już w tamtym roku szkolnym szybko i sprawnie ją opanowała. Do tej pory na lekcjach było dodawanie i odejmowanie w zakresie do 100. Tutaj Kinga korzysta z pomocy liczydeł, a i tak zdarzają się pomyłki.
Teraz, przy mnożeniu i dzieleniu klasówki nam niestraszne ;)

My tu tkwimy jeszcze w temacie wakacyjnym, a za nami już miesiąc nauki. Nie jest źle. Mogłoby być lepiej, ale wolę powiedzieć, że szklanka jest do połowy pełna, a nie pusta. Ostatnio Kinga jest trochę rozkojarzona na lekcjach i przebywa tylko ciałem, ale na szczęście to ciało jest nadspodziewanie grzeczne. Niektóre dzieci zachowują się, jakby miały ADHD, a Kinga jest zdyscyplinowana.
Dobrych chęci i pilności też jej nie brakuje, bo jak zgarnęłam ją w połowie lekcji na wyjazd do ortodonty, to strzeliła focha, że chciałaby jeszcze zostać w szkole. Omawiali wtedy planowanie dnia i tak Kingę zainteresował ten temat, że w samochodzie na kolanie zapisała całą kartkę planując swój dzień. Mniejsza o szczegóły, bo niektóre zdania były pokręcone i zdarzyło się parę byczków, ale napisała równo i starannie. Porównując zeszyt od religii i brudnopis, to brudnopis wygląda zdecydowanie lepiej. Mi się podoba ;)

bye, bye, wakacje

"...a mnie jest szkoda lata..."-tak sobie chodzę i śpiewam ostatnio.
Niestety, dwa miesiące wakacji przeszły jak z bicza strzelił :( Ten tydzień to już całkowicie pędzi w zawrotnym tempie, bo od poniedziałku dziewczyny chodziły na zajęcia biblioteczne, organizowane przez Gminny Ośrodek Kultury.W programie znalazły się zabawy integracyjne, animacyjne, plastyczne i taneczne.Kinga w  większości zabaw brała udział, ale kiedy traciła chęci, przenosiła się w bardziej zaciszne miejsce i wolała "tworzyć" ;) Rysowała, robiła laurki, wycinała, kleiła i pisała listy. To jest to co najbardziej lubi robić. Najważniejsze, że nie jęczała i nie marudziła, że chce do domu.
Drugą "pasją" Kini podczas wakacji jest oglądanie telewizji. I wbrew pozorom, nie są to bajki i programy dziecięce, tylko programy ukazujące ludzkie problemy, zawirowania i przeróżne dylematy życiowe. Przeskakuje z kanału na kanał i zręcznie lawiruje między takimi tytułami jak: "Dlaczego ja", "trudne sprawy" czy "Sąd rodzinny".
Ot, wrażliwa dusza- utożsamia się i dopinguje ludziom na życiowym zakręcie :)

Turnus rehabilitacyjny w Międzywodziu dobiegł końca i dziewczyny pod baczną opieka babci wróciły do domu. Powrót i powitanie w domu były zdecydowanie bardziej radosne. Jakkolwiek przez dwa tygodnie rozłąki Kinga nie bardzo garnęła się do rozmowy przez telefon, to gdy wróciła , nie mogła się ode mnie odkleić. Była taka szczęśliwa i roześmiana. Takie chwile są bezcenne. Weronika trochę się rozchorowała podczas turnusu, ale na szczęście Kinga zapewniała mnie, że jest zdrowa jak rybka. I chyba czuła się jak rybka, bo bez żadnego strachu usiłowała wydostać się poza teren wyznaczony przez boje;)

Dosyć obszerna fotorelacja :)

Wakacje na półmetku. Czas płynie nieubłaganie i w zasadzie każdy dzień jest podobny do poprzedniego, te same zajęcia, czynności i obowiązki. Jednak nie dla każdego;) Moja teściowa z Weroniką i Kingą wyrwała się z domu i pojechały w siną dal. Kinga uczestniczy w turnusie rehabilitacyjnym w Międzywodziu. Chyba ma tam jak w raju, bo nic nie dzwoni i nie tęskni. Dzisiaj naszło mnie na przeglądanie zdjęć, szczególnie tych nowszych. Wpatruję się w Kingusię i zaczynam dostrzegać, że to już przestaje być "Kingusia".

Ciepło, coraz cieplej, gorąco, upał, żar leje się z nieba......nawet listkom nie chce się tańczyć na wietrze. Co można robić w taką pogodę? Układać puzzle, bawić się w coś "sensownego" ;), uczyć się, czy ćwiczyć aparat artykulacyjny? Nie, nic z tych rzeczy. Od dwóch tygodni dziewczyny całe dnie spędzają w basenie.

 

 

Dzisiaj jednak, choć Kinga nie bardzo lubi takie zabawy, dała się namówić na kilka zdjęć  pozowanych.