Podziękowanie za 1%

Czasem wdzięczność trudno jest ubrać w słowa...
Wtedy proste "dziękuję" zawiera wszystko co chcemy wyrazić.

Pragnę bardzo gorąco podziękować wszystkim, którzy włączyli się w akcję 1% dla Kingi.

Mam świadomość, że potrzebujących właśnie takiej pomocy jest wielu, dlatego tym bardziej jestem wdzięczna za okazane serce i zrozumienie.

Wpłaty zgromadzone na subkoncie pozwolą nam z optymizmem i w miarę bezstresowo zaplanować kilka przedsięwzięć, mających na celu wspomaganie rozwoju fizycznego i psychicznego mojego dziecka.

Ustawa o ochronie danych osobowych nie pozwala mi poznać nazwisk osób, które nam pomogły.Poniżej przedstawiam nazwy Urzędów Skarbowych, z których wpłynęły wpłaty 1%:

Siedlce, Warszawa Bielany, Łosice, Warszawa Praga, Pszczyna, Warszawa Wawer, Warszawa Targówek, Wodzisław Śląski, Warszawa Wola, Radom, Głogów, Gdynia, Warszawa Bemowo, Warszawa Mokotów, Otwock, Sosnowiec, Lubartów, Łuków, Legionowo, Radzyń Podlaski

Tabliczka mnożenia (na razie do 30) przypadła Kini do gustu. Już w tamtym roku szkolnym szybko i sprawnie ją opanowała. Do tej pory na lekcjach było dodawanie i odejmowanie w zakresie do 100. Tutaj Kinga korzysta z pomocy liczydeł, a i tak zdarzają się pomyłki.
Teraz, przy mnożeniu i dzieleniu klasówki nam niestraszne ;)

My tu tkwimy jeszcze w temacie wakacyjnym, a za nami już miesiąc nauki. Nie jest źle. Mogłoby być lepiej, ale wolę powiedzieć, że szklanka jest do połowy pełna, a nie pusta. Ostatnio Kinga jest trochę rozkojarzona na lekcjach i przebywa tylko ciałem, ale na szczęście to ciało jest nadspodziewanie grzeczne. Niektóre dzieci zachowują się, jakby miały ADHD, a Kinga jest zdyscyplinowana.
Dobrych chęci i pilności też jej nie brakuje, bo jak zgarnęłam ją w połowie lekcji na wyjazd do ortodonty, to strzeliła focha, że chciałaby jeszcze zostać w szkole. Omawiali wtedy planowanie dnia i tak Kingę zainteresował ten temat, że w samochodzie na kolanie zapisała całą kartkę planując swój dzień. Mniejsza o szczegóły, bo niektóre zdania były pokręcone i zdarzyło się parę byczków, ale napisała równo i starannie. Porównując zeszyt od religii i brudnopis, to brudnopis wygląda zdecydowanie lepiej. Mi się podoba ;)

bye, bye, wakacje

"...a mnie jest szkoda lata..."-tak sobie chodzę i śpiewam ostatnio.
Niestety, dwa miesiące wakacji przeszły jak z bicza strzelił :( Ten tydzień to już całkowicie pędzi w zawrotnym tempie, bo od poniedziałku dziewczyny chodziły na zajęcia biblioteczne, organizowane przez Gminny Ośrodek Kultury.W programie znalazły się zabawy integracyjne, animacyjne, plastyczne i taneczne.Kinga w  większości zabaw brała udział, ale kiedy traciła chęci, przenosiła się w bardziej zaciszne miejsce i wolała "tworzyć" ;) Rysowała, robiła laurki, wycinała, kleiła i pisała listy. To jest to co najbardziej lubi robić. Najważniejsze, że nie jęczała i nie marudziła, że chce do domu.
Drugą "pasją" Kini podczas wakacji jest oglądanie telewizji. I wbrew pozorom, nie są to bajki i programy dziecięce, tylko programy ukazujące ludzkie problemy, zawirowania i przeróżne dylematy życiowe. Przeskakuje z kanału na kanał i zręcznie lawiruje między takimi tytułami jak: "Dlaczego ja", "trudne sprawy" czy "Sąd rodzinny".
Ot, wrażliwa dusza- utożsamia się i dopinguje ludziom na życiowym zakręcie :)

Turnus rehabilitacyjny w Międzywodziu dobiegł końca i dziewczyny pod baczną opieka babci wróciły do domu. Powrót i powitanie w domu były zdecydowanie bardziej radosne. Jakkolwiek przez dwa tygodnie rozłąki Kinga nie bardzo garnęła się do rozmowy przez telefon, to gdy wróciła , nie mogła się ode mnie odkleić. Była taka szczęśliwa i roześmiana. Takie chwile są bezcenne. Weronika trochę się rozchorowała podczas turnusu, ale na szczęście Kinga zapewniała mnie, że jest zdrowa jak rybka. I chyba czuła się jak rybka, bo bez żadnego strachu usiłowała wydostać się poza teren wyznaczony przez boje;)

Dosyć obszerna fotorelacja :)

Wakacje na półmetku. Czas płynie nieubłaganie i w zasadzie każdy dzień jest podobny do poprzedniego, te same zajęcia, czynności i obowiązki. Jednak nie dla każdego;) Moja teściowa z Weroniką i Kingą wyrwała się z domu i pojechały w siną dal. Kinga uczestniczy w turnusie rehabilitacyjnym w Międzywodziu. Chyba ma tam jak w raju, bo nic nie dzwoni i nie tęskni. Dzisiaj naszło mnie na przeglądanie zdjęć, szczególnie tych nowszych. Wpatruję się w Kingusię i zaczynam dostrzegać, że to już przestaje być "Kingusia".

Ciepło, coraz cieplej, gorąco, upał, żar leje się z nieba......nawet listkom nie chce się tańczyć na wietrze. Co można robić w taką pogodę? Układać puzzle, bawić się w coś "sensownego" ;), uczyć się, czy ćwiczyć aparat artykulacyjny? Nie, nic z tych rzeczy. Od dwóch tygodni dziewczyny całe dnie spędzają w basenie.

 

 

Dzisiaj jednak, choć Kinga nie bardzo lubi takie zabawy, dała się namówić na kilka zdjęć  pozowanych.